Kendime Geldim Şiiri - Kemal Berk

Görünce gül yüzü, ateşe düştüm
Sarsıldım titredim kendime geldim
Dillerim tutuldu peşine düştüm
İçimde bir sırla kendime geldim

Uzaktan uzağa çektiğim derdim
Mum gibi erirken murada erdim
Yürekler kördüğüm güneşe serdim
Ateşler içinde kendime geldim

İçtiği su dolu bardağı verdi
Dudağın değdiği noktayla gerdi
Kızaran yüzüyle vuslata erdi
Dudağım hedefte kendime geldim

Sevdaya düşenin görsen ilk anı
Kızaran yüzünde belirdi kanı
Baktıkça okudum her bir zamanı
Sır dolu sevdayla kendime geldim

Seviyorum derken halini görsen
Kendinden geçerken yüzünü görsen
Dünyayı yok sayan tavrını görsen
Özümü yok edip kendime geldim

Kül'özünün gönlü ahu zar eder
Yüreği bir görsen gam ile keder
Yoluna ömrümü etmiştim heder
Közünde yanarken kendime geldim