Bir sebeptir halbuki.
Sevmeye dair, inanmaya dair ve güvenmeye dair.
Ses rengindeki o gülümsemeli dalgayı hangi rüzgar anlatabilir ki,
İçini gıdıklayan ve dudaklarının kenarındaki kıvrıma uğrayan ve sonu tebessümle sonuçlanan mucizeyi.
Gülmek..
kahkaha kadar abartılı olmayacak şekilde, daha kibar, daha samimi
Umudun, hasretin, neşenin, hüznün, acının, tatlının biraz kıyısında
Gözleri..
buğusunda kendime yer edinmiş, gözyaşlarından akmaya kıyılmayan bir yerdeyim. Burda sanat var, burda ben varım, burda kendim var.
Kendime geldim.
(21.10.2014)
İzzet AyyıldızKayıt Tarihi : 23.1.2015 14:33:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![İzzet Ayyıldız](https://www.antoloji.com/i/siir/2015/01/23/kendime-geldim-5.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!