Kendime Dönüş Şiiri - Onur Yiğit Aras

Sana dokundukça eksiliyordum,
Gözlerinde yetmez diyordu sanki.
Kendi sesimi duyamadım,
Senin sessizliğin bu kadar yankı yaparken içimde.

Her hatanda kendimi suçladım,
Her susuşunda kendimi kırdım.
Adım adım yok oldum gözlerinde,
O yüzden kendime yürümeyi seçtim.

Giderken kalbimde bir enkaz vardı,
Adını koyamadığım bir ağırlık.
Sanki sen beni görmezden gelince,
Evren bile yüzünü çevirmişti artık.

Şimdi anlıyorum;
Bazen en büyük sevgi, gitmeyi bilmekmiş.
Kendinden vazgeçmeden önce,
Kendini bulmak gerekirmiş.