Kendime Bir Son Hazırladım

Önce yüzük parmağımı kestim
teşvikiye'nin dar sokaklarından birine fırlattım
yağmur sokakları süpürürken
iki damla kanı kimseye anlatamazdım
kaçtım

Ellerime ihtiyacım yoktu
(son gece üstüste uyumuştu ellerimiz)
tükenmiş tırnaklarım
ve titreyen ellerimin
son nefesini verişini izledim
gülümsedim

Sarıldığımda
sımsıkı bastırıyordum ya göğsüme
birleşen kemiklerimizde
aşkı anatomik alfabeyle yazıyorduk ya
ölen ellerimin son isteğiydi
yılların birlikteliğiydi
kollarımı Maçka Parkı'nda bıraktım

Öpüşünü hatırladım
gülüşünü hatırladım
bakışını hatırladım
sevişini hatırladım
kendime
vücudumdan uzak
cehenneme yakın
bir son hazırladım