Kendime Bakar Gibi Şiiri - Ülker Ercihan

kendime bakar gibi bakıyorum
diyorum tamam
kaşı gözü boyasız yarım selvi ağaçlar
eğmiş dallarını...
gülüyor yaprak yaprak
saksıdaki menekşe...

yarı gecelerde seğirtip
göçebe çingen çadırları gibi kaldırıp kendini
karakalem yollara düşecek
leyleği havada görmüş
heybeyi sırtında
alın diyorum şu gözlerimi
tan ağarırken minareler batıyor bebeklerine
cennetten geçiyorum
cehennemi seçiyorum
sıcak
kıldan ince
kılıçtan yarı gece
gazeller geçiyor gazeller
cayır cayır
kalbur saman içinde...

kestim şah damarını burgacından
kısa kesik çizgilerle ağır ağır yolun
şimdi
göçmesem diyorum
daha tavlanmadı ateşte demir...

bütün oyunlar yüzgöz
doksandokuzu çeker de
demez bir hu
hem yaralı
hem hırçın
hem teba
hem bilsem nasıl bir sarhoşluğum...

çekilsem şaşkınlığıma
korkaklığım kalıyor elde naçar.

eksiliyorda azalmıyor
arınıyor da aklanmıyor
medusanın saçları sarkıyor belik diye
sabahlarımdan.

çeksem perdeleri, yumsam gözlerini pencerelerin
ölmek bu arenada zimmetime geçmiş
gül renkli yara
gülemde kırmızı koksun...

tekim desen
azaltır mı yalnızlığını aynada
ru be ru bakışların...

oysa oynaşa oynaşa suda yüzüyor balıklar
oysa çırpına çırpına ağa çekiliyor balıklar
oysa birer birer sofraya geliyor balıklar
birer birer afiyet olsunlar
elime sağlıklar
limon kolonyası...