Karanlığa doğru süzülüyorum yavaş yavaş.
Sessizliğimin içinde,
Öfkemi de alıp yanıma çekiliyorum kendi içime.
Yalın ayak yürüyorum,
Dikenlerin üzerinde kan revan içinde.
Canım, acısını bile hissetmiyor yaralarımın
Susuyorum
Kapatıyorum kendimi
Yüreğimin sancılarına
Yük olduğum kendimden, vazgeçiyorum...
~oya erzurumlu~
Kayıt Tarihi : 12.7.2023 03:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!