Kendimden Kaçarken Şiiri - Asaf Eren Tür ...

Bazen insan, en çok kaçtığı şeyin tam ortasına düşüyor. Kaçtıkça daha da yaklaşıyorsun aslında. Hani sanıyorsun ki, üstünü kapattığında, yokmuş gibi davranabildiğinde her şey geçecek. Ama geçmiyor. Sadece derinlere itiyorsun, gün yüzüne çıkmasını engelliyorsun.

O kadar çok kırıldın ki artık parçalarını sayamıyorsun. Her biri bir başka yerde, bir başka zamanda kalmış. Ve sen hala bütün kalmaya çabalıyorsun. O parçaları bir araya getirmek istiyorsun, ama ne yapsan eksik kalıyor.

Kendi kendine diyorsun; “Güçlü ol, geçecek.” Ama geçiyor mu gerçekten? Yoksa biz sadece alışıyor muyuz o eksik halimize? Bir gün düzelir umuduyla kendimizi kandırıyoruz belki de.

Kendine itiraf etmediğin ne varsa, sana en çok acıyı o veriyor.