Kendimden düştüm,
bir ismin yankısı olmadan
dağılmış bir sessizliğe.
Artık gölgem bile
benimle yürümüyor.
Bir adım atsam
toprak tanımıyor ayak izimi.
Ne geçmiş iz bırakıyor içimde,
ne gelecek çağırıyor beni.
Zaman bile
benden vazgeçmiş gibi
akmıyor artık üzerimden.
Aynaya bakmıyorum
çünkü orada bir yüz yok.
Sadece silik bir siluet
ve boşluğa yazılmış
yarım bir veda cümlesi.
Ben artık
bir ismin susmuş hâliyim.
Ne çağıran var,
ne unutan.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 31.7.2025 12:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!