En muhayyel gazaların cengâveri bendim
Hakikatin hüznüyle matemliyken ağaçlar
Her savaşın sonunda “Mansur” ile tükendim
Daha dâr olmamaya sitemliyken ağaçlar
Dem bilmez Nemrutlarım gönlüme saray kurdu
Umudum rüsva etti aşkın abad çağını
Hicranlar visalime saldırdı ordu ordu
Elemim mihman kıldı kahra can otağını
Tebessümden uzağa sürüldü gülüşlerim
Melalim ırmak ırmak aktı hayat gölüme
Yüzüyle beyazlığı kirletirken düşlerim
Kara’mdan kalan ah’ım yol çıkardı ölüme
15.05.2012
12:00
Kayıt Tarihi : 11.6.2012 22:38:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!