Kendimce Şiiri - Zehra Çavdaroğlu

Bazen kalemi alıyorum elime,
Hadi yaz diyorum kendime.
Ne sığdırabiliyorum cümlelere
Ne de tarife uygun bir kelime...

Bazen anlatmaya başlıyorum.
Cümleye senle başlıyorum;
Özne sen, yüklem sen, nesne sen...
Sonra seninle susuyorum...

Ne bir kelime edebiliyorum
Ne de sessiz kalabiliyorum.
İşte böyle bir çıkmazda
Seninle yaşıyorum...

Bir bakıyorum anlaşılmayan bir ben.
Bir bakıyorum baştan aşağı sen.
Ne sende var bir ben diyebiliyorum
Ne de bende ki seni gösterebiliyorum...

Ne Züleyha gibi ne Aslı ne de Leyla,
Ben kendimce gönül verdim sana...
Biraz hepsinden farklı
Biraz hepsiyle aynı bu sevda...