Kendim Seçmedim Şiiri - Kasım Kobakçı

Annemi babamı kendim seçmedim,
Ben istediğim için anamın rahmine düşmedim,
Dünya bir yalan, söylemediler bana,
Garip bir yerde doğmuşum.

Zavallı babam zaten hayata küsmüş,
Üç küçük bebeğini evlatlık vermiş,
Beni vermeyip, yürürse büyür demiş,
Haberim bile olmadı bunların hiçbirinden.

İki yaşımdayken zorlukla emekleyebilmişim,
Üçümde ayağa kalkıp yürümüşüm,
Çok şükür hayatta kalıp ölmemişim,
Haberim bile olmadı bunların hiçbirinden.

Yürüdüğümde üç yaşındaymışım,
Babam çalışmak için şehre göç etmiş,
Bir yıl geçirmiş orda, çok zormuş,
Haberim bile olmadı bunların hiçbirinden.

Yaşımı soranlara dermişim dört,
Babamı çevrelemiş annemle ilgili bir dert,
Kalmamış dizlerinde yürümeye derman,
Haberim bile olmadı bunların hiçbirinden.

Hatırlıyorum, tam beş yaşındayken,
Havada cehennem gibi bir güneş,
O an yandı içimde bir ateş,
Babam göçü tamamlamış, biz de dönmüştük.

Doğduğum o tuhaf, uzak, harap yerde,
Karanlık günlerin bizi beklediğini bilerek,
Çaresi yok dokunulacaktı mızraba,
Belliydi bu babamın delici ağıtlarında.

Ben biraz daha büyümüş, altı yedi arası,
Para arardı babam ama bulamazdı,
Hep kilitliydi dost diyenlerin kapısı,
Yoksulluk ve sefaletin değeri dilenci parası.

İlkokula başlamış, yaşım sekiz olmuştu,
Yakasız siyah önlüğümü öğretmenim vermişti,
Bazen kalemsiz, bazen de deftersiz,
Çok şükür üçüncü sınıfı bitirmiştim.

Köyden kaçıp gittim babamın evinden,
Yaşıma kimisi on bir, kimisi on dediler,
Pusulasız buldum kendi hayatımın yönünü,
Batmadım denizlerde dibi delik tekneyle.

Yüzdüm, yaşım on yedi olana dek,
Çılgınca yere basıyordu ayaklarım artık,
Esiyordum, bahar rüzgarı gibi olmuştu yüreğim,
Kuruyan dallara hayat verip yeşillendiriyordum.

Köyü terk edeli olmuştu tam altı uzun yıl,
Babamı özlemiş, geceleri şarkı söylüyordu dilim,
Gitmek istedim, gözyaşlarını silmek istedim,
Ama vardı gurur denen bir engel.

Güzel birine aşık oldum yirmi yaşımda,
Kimsem yoktu, elleri görücü yolladım,
Şansa bak takıldı yüzükler ve nişanlandım,
Düğünü nasıl yaptığımı sormayın.

Yirmi üç yaşımdayken eşim Almanya'ya gitmek için başvurdu,
Üç ay bekledikten sonra çıktı vizemiz,
Geldi vatandan ayrılma vakti,
Gözyaşlarım hava limanında kaldı.

Gerisini bırakalım istersen yeter bu kadar,
Anlatmakla bitmez zavallı adamın çilesi,
Sırrını açıkladı derler sonra Tanrı'nın delisi,
Yoksa anlatacağım ne yaşadıklarım var.