Kendim İçin Şiiri - Gökhan Durgut

kim kayboldu zamandan
neler eksildi biz farkında olmadan
ya da farkında olmadan artan kokular
bize kalan,günümüze kalan tuhaf bir his
bazı acıyor en taze yerimiz
bazı sevinçle anıyor herşeyi...

sabahına uyandığım kaçıncı yoğunluk bu tenimde..
ben neyim diyorum bazen
ben neyden ibaretim
aşk mı bizi ayakta tutan böylesine metanetli
yoksa bu sevişmeler mi gecenin en korkak saatinde
sığışan tenimize..

korkuyorum kendimden
önüne geçilemez gibi geliyor
her gün daha suçlu
her gün daha günahkar
her gece yattığımda yatağıma daha ağır bedenim
taşınmaz mı bu günahlarım...
en fiyakasız haliyle yazıyorum
ağlıyorum
her gün biraz daha eriyor güvendiklerim
düşünmeden akıyor yaşlar
sesim titriyor,konuşamıyorum
enkazım sana armağan
dudaklarım pişman kendinden
ellerim dokunduğu herşeye borçlu
bu yürek kimin olur ben yanarken cehennemde..