yalnızlığın en zengini1957
Bazen üzülüyorum
Kendim için
Dokuz taş gibi
Üst üste dizdiğim
Hayat
Yıkılıyor
Birisi topu yuvarlıyor
Bu kadar
Emek düşünce aşk
Yerle bir
Hayat ve oyun
İç içe
Tekrar diz
Terle yorul emek ver
Topu yuvarlayıp
Kaçan biri hep var
Hayatında
Kendim için üzülüyorum
Oynanan oyundan
Oyunculardan
Kurallardan
Şikayetim yok
Hep ebe ben oluyorum
Taşları üst üste dizen
Ben
Elleri toz
Sizleri yara
İki büklüm
Bir hayat uğruna
Değer mi değmez mi
Bilemediğim için
Üzülüyorum
Sadece
Kendim için
Topu atıp kaçanların ardından
Koşan hep ben
ben olduğum
için
Kayıt Tarihi : 30.6.2013 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!