Ne olur engeller çıkarma bana,
Bırak da gideyim kendi yoluma,
Yar kırıcı sözün kar eyler cana,
Bırak da gideyim kendi yoluma.
Böyle imiş derim benim kaderim,
Her dem Yaratana niyaz ederim,
Günden güne artar derdim kederim,
Bırak da gideyim kendi yoluma.
Yıllarca güvenip sana inandım,
Ne bileyim tatlı sözüne kandım,
Hakir gördün bu tavrından usandım,
Bırak da gideyim kendi yoluma.
El ele gezerken karşıma durdun,
Zayıf yanlarımı yüzüme vurdun,
Eyvah haberin yok gönlümü kırdın,
Bırak da gideyim kendi yoluma.
Gül ile doluyken dere kenarı,
Kurumuş obamın umut pınarı,
Yıkmak istiyorsun ulu çınarı,
Bırak da gideyim kendi yoluma.
Kaya der ki gül ağlarken gülemem,
Kendini beğenen biri olamam,
Buralarda gönül dostu bulamam,
Bırak da gideyim kendi yoluma.
Kayıt Tarihi : 30.7.2010 16:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Osman Kaya Malatya](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/07/30/kendi-yoluma.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!