Kendi'yle Bir Şiiri - Gule Bahar

Şekerli ağladın dizlerimde.
Ninniler yalnızca uyumaya.
Geçer ninenin toprak korkusu.
Yansımalar geri vurmalara.
Gizler vahşetin aşk huzurunu.
Bencilliğindir seni büyüten.
Katıktır şeker haz gözlerinde.

Kendi’nden geçmiş,
Yorgundu vedan.
Yer savrulunca,
Güldü geçmişin.
Gök bulanınca,
Çaldı maviye.
Kalp çarpılınca,
Kırıldı ayna.
Kalp ağrıyınca,
Etti tebessüm.
Sallayınca O,
Uyudu bebek.
Düşünce birden,
Susuverdi dem.

Ağzın yarım!
Mendilin ak!
Korkun dingin!
Görgün kayıp!
Kederin ayıp!
Kendi’nden firar!

Tektir kavram.

Üzülme sen öyle…
Kıyamıyorum…
Üzülme sen öyle…
Meramım Kendi’yle.

Gulê