Kendi yazdığım oyun Şiiri - Nurcan Göksel

Hayat bir oyun değimli ki?
Kendi sahnemden
güvercinler uçuruyorum
gökyüzüne sevinçten..
Daha mutluluk sürüyor
bitmedi…
Henüz ağlamalar yasak…
yağmurlu bulutlara yer yok!
Misketlerim var rengarenk,
bir çocuk sevinci içimde
güvercin yuvası gönlüm
topluyorum gidenleri tek tek...
Hayat bir oyun değimli ki?
Bir salıncakta gönlüm
yükseliyorum ordayım,
düşüyorum canım acımıyor…
Çünkü
Kuşlarımın kanatları bende ödünç…
Henüz güneşimin önünde
bulut yok…
Kocaman bir okyanusta
yüzdürüyorum yelkenlimi
şimdi maviyim,şimdi beyaz…
Hayat bir oyun değimli ki?
Bilmem kaç perde açılıyor,
kaç perde benim oyunlarıma denk…
İlk oyun bitmedi sürüyor,
güvercinler uçurdum
gökyüzüne sevinçten…
henüz ağlamalar yasak!
Bulutlarımdaki rüzgar
beni gökyüzüne
uçurmaya geliyor…
Kim ne derse desin
sahnemde
kendi yazdığım oyun sürüyor…