Kendi Yankımızı Dinleriz

Bazı yollar yürümek için değil, kaybolmak içindir,
Bazı kapılar açılmak için değil, kapanmak içindir.
Ve bazı insanlar sevilmek için değil,
Bize eksilmeyi öğretmek içindir.
İnsan en çok kendi sesini duyar,
Ama bazen, en çok kendine sağırdır.
Koşar durur, bir cevabın peşinde,
Oysa çoğu zaman, sadece kendi yankısını dinler.
Bir söz söylenir, yıllar sonra anlam bulur,
Bir gidiş yaşanır, ama asıl boşluk geride kalır.
Zaman her şeyi unutturur derler,
Ama bazı şeyler, zamanın bile silemeyeceği kadar derindir.
Öğrendim ki, herkes yarım kalır bir yerlerde,
Kimimiz bir şehirde, kimimiz bir insanda.
Ve biz, eksildikçe tamamlanırız,
Unutuldukça hatırlarız,
Kaybettikçe gerçekten kazanırız…