Kendi Yangınını Kendi Çıkarır İnsan

Umut verme hiç kimseye
Dalga geçme hiç kimseyle
Denizdeki dalgaya benzemez geçtiğin dalgalar
Anafor misalidir dalgalar
Geçersen dalganı
Seçersin dalganı
Dök eteğindeki taşları
Saklama,biriktirme duygularını
Dalma gitme uzaklara
Özgürlük:
Kuşlar gibi uçmaktır bulutlarda
Özgürlük:
Su gibi akmaktır ırmaklardan denizlere
İnanmak;imkansızı yenebilmektir.
Duman olsam karışsam bulutlara
Ağaç olsam kök salsam Toprağımda
Deniz olsam bazen dalgalı bazen durgun
Aşk kör eder insanın gözünü
Sevmek acı verir
Kader ağını örer insanın
Sevenin pırpır çarpar yüreği
Yürek çarpıntısı bozar koca bünyenin dengesini
Sessizlikteki ses gök gürler gibi korkutur insanı
Kendi boyutunu seçer insan
Kaç boyutta yaşar insan
Bir ömür boyu sevmek
Deniz gibi ay gibi güneş gibi karşılık beklemeden
Sevmeyi umut etmek
Sevilmeyi umut etmek
Güneşin doğuşunu seyretmek
Sevmek göğüs germektir zorluklara
En acısıda dert sokmaktır insanın yüreğine
Hiçbirşey yıkmazda dert yok eder insanın bedenini
Girdapta yok olmak
Dalgada boğulmak
Denizin dibinde nefessiz kalmak gibi
Birlikte inanmak
Birlikte kulaç atmak
Birlikte yüzmek
Birlikte sevmek
Birlikte birliktelik
Birlikte yüz
Birlikte yüzki kıyıda kalsın dertlerin
Sessizlikte ses ol
Karanlıkta mum ol
Çığ olup yuvarlanma bir ses duyupta
Kendi yangınını kendi çıkarır insan
Ve
Karanlıkta saklandığını zanneder insan
Ve
Biryeri acıdığında canı yanar nedense
Nesin sen
Ve
Ve
Ve
Kimsin sen