Kendi Vatanımın Hancısı Değilim!

Gün doğar, gün batar; böyle gelmiş böyle gider!
Ne garip, ‘iskeleti olmayan ham ve cüce fikir’
Ey heybetli mazim, hani nerede zengin istikametim
Ezanım; günün beş vaktinde, ‘Salah’ der, Falah’ der!
Gel gör ki, koca gemiyi bir türlü iflah olmaz ifrat çeker!
Sancım, vücudumu saran bütün ağrılarım;
Kendi vatanımın ‘hancısı’ olamayışım!
“Değiştik” ve “Geliştik” diyenlere sözüm var,
Evet, ‘değiştiniz’ özümüzden gayri değiştiniz!
Evet, ‘geliştiniz’ toprağından suyunu almadan geliştiniz!
Farklı bir kimlik, farklı bir eda şimdi kendi yurdumda!
Hasrete yanmayan gözler, hüsranı adımlar!
Kendi yurdumda, nefreti yudumlar!