Kendi Olmak Şiiri - Nesrin Pekinsel

Kimseyi yargılamak istemiyorum artık, yargılamıyorum da, onlar kendi iplerini kendileri kesiyorlar zaten...
Ben kabul ve şükürle yaşarken; karşıma çıkanlar, hayatıma girenler ve girmek üzere olanlar benim kendim olma durumuma, insanlığıma, şaşkınlıkla bakıp, uyum sağlayamıyorlarsa, çabam da bir yere kadardır, anlayışım da benim.

Tavrım net, serzenişlerim fırtınalı, tepkim de kesin oluyor sonunda; ya bende kalırlar insan gibi olup, ya da giderler olmaları gereken yere. Bu dünyaya tekamül etmeye gelmiş olduklarını bilmeyenlerle uğraşmıyorum, yorulmuyorum... "Acımasızsın" diye yargılanmak umurumda bile değil, herkes hayatımda ki yerini bilecek ve de haddini.

Hayatımın odak noktasını BEN olarak dengelediğimden bu yana_ ki epeyce uzun yıllar oldu_ ruhumda ki çalkantılar bitti. Seçimlerimin, kararlarımın ve davranışlarımın sonuçlarına da hazırım ve katlanırım... "Yaşarken unutmak" diyorum ben; evet daha onlar yaşarken unutuyorum kişileri, insanımsıları, dostumsuları... Koskocaman kişiler, birey olmayı becerememişler ise; nereye kadar empati yapacağım, nereye kadar terapistlik yapacağım yahu..?

Onların iç dünyaları, olmayan kişilikleri, bozuk karakterleri, ruhsal, fiziksel ve ailevi durumları ile yetiştirilme tarzları hakkında bir fikir sahibi olmam için de çok beklememe gerek kalmıyor... Biraz zaman tanırken onlara, biraz tolerans gösterirken, dönüp dolaşıp ilk edindiğim fikirle ve hissettiklerimle karşılaşıyorum. İçimde ki küçük sesin söyledikleri birer birer çıkıyor meydana, hem de bütün doğruluğuyla.

Eh daha ne bekleyeceğim yok etmek için yaşamımdan onları; gelirler ve giderler! Kimseyi değiştirmek, yeniden yaratmak, olgunlaştırmak ve büyütmek gibi bir çabam yok çünkü insan sadece kendi isterse değişiyor, bir başkasının onu değiştirmek isteğiyle değil.

Birçok şeyin farkında olarak yaşadım, bir çoğunu da kişisel gelişimimle öğrendim ve halen de öğrenmeye devam ediyorum. Herşeyin farkında ve farklı olarak yaşamanın zorluğunu da yendim, başardım.. Zor oldu zor.

Önce kendimi seviyorum; sonra sevgime, şefkatime, dostluğuma, arkadaşlığıma layık olanları, haa bir yanlışlık mı oldu hayatımda, yanlış bir seçim mi yaptım çıkarıyorum yaşamımdan kişileri bitiyor. Sevgimi verecek başka kimse mi kalmadı dünyamda..? Zararın neresinden dönsem kardır diyorum.

Her durumda kendim oldum, kendimim. "Mış" gibi yaparak yaşamadım, neysem oyum, daha birçoklarının beyin kıvrımlarına bile gelmemişken düşünceleri; ben düşünüp, söyleyip, uygularım, arkama da bakmadan yürür giderim. Arkadaşlarımın şimdi bana söylediklerine göre, taa ortaokul lise çağlarımda da böyleymişim. Hayatım devam eder, herşeye ve herkese rağmen.

Mutlu olmak, dengeli ve huzurlu yaşamak için; insanın yaşamında "Evet" leri kadar, " Hayır" ları da olması gerektiğini biliyorum ve uyguluyorum... Uygulamaktır önemli olan, bilimişsiniz neye yarar uygulamadıktan sonra dimi?

Yaradanıma teşekkür ediyorum; beni böyle yarattığı için, insan gibi insan olma yolunu bana açtığı için, sevgi dolu yüreğim, sevmeyi bildiğim ve sevildiğim için.

Herkese, her zaman kendi olmaları dileklerimle, sevgimle dostlarım... Sevgimle.

10 Eylül 2011