Kendi'me II, Şiiri - Hasan Sakman

Hatıralar odamın her yerinde...
tozlu resimler duvarlarda...
Şiirler...
Sanki avuçlarımın içinde büyüyorlar.
Saat üçü çoktan geçti!
İnsanlar en güzel anlarında uykularının.
Birçoğu da pembe rüyalarda.
Kimisi gülümsüyor;
gözleri kapalı, başı yastığında.
Bir bebek haykırışı odamın uzağında.

Yoktan var ettik geceleri,
düşünerek sevgilileri.
Bir an oldu fotoğraflara döküldü gözyaşları.
Kimi zamansa yastığımda buhar oldu.
Sayfaları doldu defterlerin
sevgiliye şiirlerle.
Sabah oldu gölgeleri düştü perdelerin
yüzüme
ve aydınlandı odam
güneşin sonsuz ışığıyla.

Değişmeliyim artık
bu rengarenk Nisan ayında
belki de yeni bir başlangıç hayata,
yeni dostlar, arkadaşlar, sevgililer
unutmak zor olsa da
unutmalıyım yalnız geçen akşamları
karanlığın arasından bir güneş
gibi doğmalı
mutlu olmalı
mutlu olmalı
artık yeniden doğmalı.
(26 Nisan 2001)