Yağmurun altında ıslandığın her vakit,
Döndürür seni bir alabalığa.
Birikmiş yalnızlık hissi,
Çevirir seni koca bir kalabalığa.
Yalnız değilsin, hiçbir zaman,
Sadece kendinle baş-başasın,
Sen, kendini yalnız bırakırsan,
Seninle kim yaşasın?
Ayrılma kendi kimliğinden,
Emin olma her şeyi bildiğinden.
Çamur mudur sana atılan, yahut kil
Her şeyden önce haddini bil.
Kayıt Tarihi : 2.5.2014 20:24:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!