Kendi Kanında Boğulan Gönül

Bedelsiz sanarken ümitten gelen nefesi
Bin günlük azab bir günlük hayalin eseri
Zerzavat değiliz topraktan nemalanalım
Dilimizde ikrarla ruhun huşusunda doğalım

Kanlı gölde doğan balık
Münseb midir nefesi berrak suya
Mazinin izleri ruhdan semaya çıkarken
Yüzündeki gülüş hiç küsmez mi hayata

Tazeyken kendi kanında boğulan gönül
Devam eder son zerreye kadar
Kabuk bağlar geçer sanarsın
Bağladığı gün tekrar kusarsın

Ömür ömür dedikleri buymuş arkadaş
Ya vuku bulur ağızdan
Ya da sızlar maziden kalan
Alın secdede olsa kafi
Dönsün dünya nasıl olsa  yalan