Kendi İç Çatışmalarımız Şiiri - İsa Öztürk

Kendi iç çatışmalarından
Ağır yaralı çıkmış bu adam,
Nasıl olur da koşar yeni sevdalara.
Kurşun daha önce giderdi oysa hedefe
Ve vurulurdu koşar adım giden adam.
Sevdiği kadınlar hayatına girmeden çıkmak isterken,
Kendini hep hayatlarının içinde buluyordu.
Bazen bir kara tahta önünde..
Bazen bir duruşma salonunda..
Tüm davalar düşüyordu delil yetersizliğinden,
Halbuki ne kadar çok tanık vardı aşkına.
Bazen yakamozlu gecede sıcak bir öpücük,
Peşinden binlerce yemin gelirdi.
Bazen lodos eşliğinde dökülen birkaç gözyaşı,
Adamın ölesi gelirdi, ölesim gelirdi.
Tüketti adam, tükendi..
Dön demek, yine gel demek..
Yinelemek sevgiyi acizlik miydi?
Bir araya gelemeyenlerin,
Ayrıldık demesi ne kadar tutarsızdı.
Ve ne kadar tutardı,
Yeni sevgili eskisinin yerini.
Aratır mıydı, arar mıydı elleri,
Avucundakinin sıcaklığını başkasında.
Hayat dedikleri ne garip,
Kaybedince anlaşılıyor değeri