-‘Seni kendi haline bırakıyorum artık…git yada kal ve kendi başının çaresine bak’ (kalbim) demektir bu biraz. Tabi başarabilirsem diye de bir not iliştirilir hemen kenarına, bir çatal iğne ile bir ucu kalbine batan…
Bende dahil hiç kimse bulunmaz hint kumaşı değildir denir, bu birazda sen kendini ne sanıyorsun demektir. Giderken söylenir bazı şeyler, biri uğurlanırken, gözler dolu, boğazda bir hıçkırık, ağlamaklı bir ses tonuyla… gülümsenir ama sadece gıcıklık olsun diye (hayata) …
Sen diye başlanır sözcüklere, büyük bir bencilliktir oysa bu ben den öte! Daha önce aklın neredeydi denir, şimdi mi geldim aklına? her şey iyiyken iyiydi de şimdi ne oldu? diye sorarlar adama…
Hiçbir cevabı yoktur kaybolan yılların ve hiçbir geri dönüşü yoktur geçmiş senelerin…ve tek bir şey vardır geçmişten değişmeden gelen, onu da kalbine sor? Seni engelleyen şeyi? ve gitmeye sürükleyen…
Her şey kendi halinde giderken, yavaş yavaş azalır mesajlar, cevapsız çağrılar başlar, soğuk konuşmalar, ilk bahara girerken bir mevsim bir şehirde kalpler kışa girer yavaş yavaş, soğur…bir kelimeye sığar mı? koca bir AŞK, oysa hiçbir ortak harfi yoktur BİTTİ ile…
Bitti demekle bitmez saplanır kalbine…öyle büyür bir çakıl parçası gibi, yada bir kitabın arka kapak şiiri gibi içinde. İşte o çakıl parçası koca bir DAĞ olurda içinde nasıl taşırsın? Üzülme sen kimseyi kendi haline bırakamazsın…
‘beni benimle bırak’ diye şarkı sözleri yazılır, senin aklına başka isimler kazınır…her şey anımsatır bazı şeyleri, yaşamana bile bakamazsın…uğraşma aşk tütün gibidir bırakamazsın…
Tamamını Oku
