Kendi Halinde Şiiri - Murat Genca

Hayır, bu benim yalnızlığım, herşeye razıyım;
Sokaklarda amaçsızca dolaşmaktayım:
Amaçsız maratoncunun acısı büyük olur,
Yorgunluktan yere serildiğinde.

Tanımla kendini, ne kolay bir bilmece
- Ama soğuk ve hiç havasında değil-
Sorular yağmur taneleri gibi
Çarpmakta yüzüme.

Şimdi hatırlar gibiyim:

Asansör boşluğu asansör boşluğu duygularım
Yukarı aşağı sallanmaktayım;
Karar veremeden hangi katta ineceğime...

Yaşam denen çınarın;
Paradokslardır dalları.
Çok kifayetsiz, çok sinsice
Beni bir düşüncedir aldı...

Zaman mı tavşan, ben mi?
Hangimiz kaplumbağa?
Hangimiz ulaşacak
Sonsuz mutluluğa?

Şimdi hatırlar gibiyim:

Dememiş miydi ihtiyar?
Beni çok yılgın bulunca,
" Herkesin yaşamı bir roman oğul,
Beyni bir bulmaca... "

Yalnızlık için son söz:
Ellerimi sımsıkı yummuşum, kendimi unutmuşum,
Yaşama binemiyorum zaman zaman,
Çok pis tutuyor...