Kaptan Şiiri - Murat Genca

aniden hüzün dalgaları bastı mı odanı
üstünden martılar uçacak gibi oldu mu
hatırlarsın o engin bakışlı kaptanı
kısık gözlerindeki derini göğsündeki mavi soluğu...

tuza kokuyorsa odanın içi süzülen rüzgarlarla
yüzünden akıp da giden kalbine doğru
o sebepsiz o heybetli o coşkun gözyaşlarıysa
hatırlatır ruhuna eski umarsız duruşunu

fırtınasına ayak uydur denizin kabaran sesin
yüreğine vuran dalgaların, sınırsızlığın
en uçsuz bucaksız teknedir odan bunu bilesin
dışarda yağmur, güvertede eli nasırlı yalnızlığın

kıyına vuran damlalar ve ani sonbahar ayazı
pervazlarda üşüyen güvercinler gri bulutlu ağlamaklı şehir
saygıyla selamlarlar yolunu kaybetmiş kaptanı
anlatacağı sadece özlemlere dairdir

işte böyle vücudunu parçalarcasına geliyorsa üstüne anlar
coşan sele bırak ruhunu akan gidene kaygılar baksın
yırtılsın ruhsuz maskeler yıkılsın dört duvar
geriye dalgalara meydan okuyan bir kaptan kalsın...