Kendi Gölgesinde Yürüyen Kız

Bir gece var, derinliklerinde saklı sırlar,
Her köşesinde yankılanır geçmişin fısıltıları.
Bir yolculuk başlar, meçhule doğru,
Adımlarımda taşır umutları ve kaygıları.

Hayat dediğin, ince bir sır misali,
Her adımda biraz daha çözülür.
Kendi yolunu bulmaksa,
Zorlu bir mücadele, acı ve hüzünle yoğrulur.
Kalbindeki sancılar ise bir sözle doğrulur.

Bir zamanlar sevgiyle baktığı yüzler,
Şimdi uzak, şimdi birer anıdan ibaret.
Gözlerinde kaybolan o parıltıyı arar,
Belki de çoktan yitmiştir, kim bilir?
Oysa ki derinlerinde saklı sırlardan biridir.

Yüzleşmek kendiyle,
Beni ben yapan her parçayı anlamak,
Zor bir iş, bazen acı verici,
Sonundaysa ışığı görmek mümkün.
Boş sözleri etmek gerek sonsuza dek sürgün.

Bazı yüzler var, sondaki ışığı gölgeleyen,
Yürekte bir yük gibi taşınan.
Onlardan kurtulmak gerek,
İnsan o gölgeler için sadece bir denek.
.

Her yeni başlangıçta, bir veda saklı,
Hayata tutunmak, bazen bırakmaktan geçer.
Kendi sesimi bulmak için,
Sessizlikte yankılanan gürültüleri susturmak gerek.
Bu başlangıç, içindeki şarkıları dinlemek demek

Hayat, bir deniz gibi dalgalı,
Kimi zaman sakin, kimi zaman fırtınalı.
Ama her dalgada, her çırpınışta,
Kendi limanını bulmak gerek,
Kalmak ister o zaman yürek.

Bir mısra daha yazar, kendi üzerine,
Kelimeler dökülür, yüreğinden usulca.
Her harf, bir parçadır kendi hikayesinden,
Kendi içindeki o derin boşluğu dolduran,
Kıza kendi benliğini bulduran.

Kendini bulmak, en derin yolculuk,
Her adımda karşılaşılan yüzler,
Birer ayna misali,
Gerçeğimi saklı tutan.
Aklın derinliklerinde yatan.

Ve sonunda, ne kalır geriye?
Sadece ben ve ben,
Düşünülen gibi gider herkes, yok olur gölgeler,
Kendi ışığını bulur ama yalan olur tüm sevgiler.