Kendi çocukluğum Şiiri - Dursun Demiray

Nerde bir çocuk görsem gözleri yaşlı
Kendi çocukluğum gelir aklıma
Nerde bir çocuk görsem mahsun bakışlı
Kendi çocukluğum gelir aklıma

Nerde bir çocuk görsem oynar oyuncak
Nerde bir çocuk görsem üstü toz toprak
Nerde bir çocuk görsem ayağı çıplak
Kendi çocukluğum gelir aklıma

Nerde bir çocuk görsem ışıl ışıl gözleri
Nerde bir çocuk görsem yara bere dizleri
Nerde bir çocuk görsem soluk durur yüzleri
Kendi çocukluğum gelir aklıma

Nerde bir çocuk görsem bir kenarda duruyor
Nerde bir çocuk görsem gelen giden vuruyor
Nerde bir çocuk görsem sevgi şefkat arıyor
Kendi çocukluğum gelir aklıma

Nerde bir çocuk görsem kulakları çekilmiş
Nerde bir çocuk görsem umutları yıkılmış
Nerde bir çocuk görsem ağlar boynu bükülmüş
Kendi çocukluğum gelir aklıma

Nerde bir çocuk görsem ağlıyor gülemiyor
Nerde bir çocuk görsem bakıyor gelemiyor
Nerde bir çocuk görsem hiç mutlu olamıyor
Kendi çocukluğum gelir aklıma

01.01.98