Kendi Bahar'ını Yaşatmalı İnsan

Bütün hikayelerin bir mevsimi vardır
Ve herkesin başkadır hayat yolculuğu
Senden önce senden sonradır o yüzden
Seninle yazılan ve kim bilir nerede son bulacak olan
Benim hikayem.

Öyle değerlidir ki zaman
Başlayan ve anlaşılamadan biten ilişkiler
Erken yolculuklarda kaybedilen sevgiler
Yerine konulamayan değerler
Yıpratırken bizleri
Yaşamak birazda yaralanmak olsa da
İyi ki varsın iyi ki bizimlesin demem bundan.

Var olman
Gönlümüzde yinelenen bahar
Her Nisan, ferahlatan, çiseleyen yağmur
En zor günlerde yüreğe dokunan bahar esintisi
Kimi zaman kızgın güneş
Kimi zaman dalgalı bir deniz, kıyılarına vuran
Ama hep özgür ve umudun peşinden koşan.

/ Sevinçler,acılar,aşklar değil midir zaten zamanın içindeki yolculuklar /

Dönüp duran pervaneler gibiyiz
Kırılmadan,incinip incitmeden kanatları
Aydınlığadır yolculuğumuz
Zor olanı başarmak,yaşamın üstesinden gelmektir bütün yorgunluğumuz
Yine de
Hayata dokunup
Yılgınlığın sesini kapatarak yol aldığımızda
Kendi baharımız,kendi mevsimimiz çıkacaktır karşımıza.

/ Bir ömür sürdürmek bir ömrü harcamaktır /

Oysa
Okunmadan anlaşılmayan bir roman gibidir hayat
Aşkları,dostlukları,ilişkileri ve geçmişi barındıran şarkılardır çoğu zaman
Yalnızlığımızı sarıp sarmalayan
İşte tam da bu yüzden
Mevsimi ne olursa olsun ömrün
Ruhunda çiçekler açtırarak
Umudun mavisinde hayata sarılarak
Hele de gönlümüzü sevdalara yaslayarak
Kendi baharını yaşatmalı insan.