Bakma böyle dediğime bayan,
bakma yapamam,
ben kendimi öldüremem.
Düşünün,
o metal parçasına bakarken bile ürperiyorum,
onu kendime sürtmek mi,
kendime sürtmek mi,
kendime sürtmek,
kendime,
asla, asla, sonsuza dek, asla.
Çünkü neden,
küçüğüm,
çok küçük, hep küçük,
küçük kalacağım
ve biliyorsunuz, bilmelisiniz,
küçük insanlar bunu yapamaz.
Onlar en fazla,
en fazla ki biliyorum, yemin ederim biliyorum,
gözlerinden kanar
ve kanları renksizdir,
kanları dünya kadar renksizdir,
kanları tuzlu ve
tuzlu ve ölümcüldür
ve üzgünüm, çok üzgünüm, bu gerçeği değiştirmek isterdim
ama göreceksiniz, dünyanın neresine giderseniz gidin
her yerde, her bir detayında,
açlıktan ya da tokluktan,
çokluktan ya da yokluktan,
mutlaka ağlayan bir tanesini göreceksiniz
ve üzgünüm bayan, gerçekten üzgünüm ancak
öyle bir yer ki burası, öyle karanlık ki,
onların gözyaşları,
onların gözyaşları,
sadece ellerini temizleyecek
ve hiçbir çocuğun elleri sonsuza dek öyle kalmayacak.
Bunu kendimden biliyorum,
çünkü size bakıyorum.
Kayıt Tarihi : 25.3.2013 23:35:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!