Kenar Çocukları Şiiri - Rabia Semra Yücel

Akşam indi mi şehrin üstüne
Tenhalaşır kenar mahalleler
Daracıktır sokakları
Işıkları azdır lambalarının

Rengarenktir sardunyalar yağ tenekelerinde
Perdeleri allı güllüdür
Çocukların eğlencesi sokaktır
Peşinden koşarlar at arabacısının
Tavuklar horozlar dolaşır evlerinin bahçesinde

Güvercin beslerler damın başında
Bir lokma ekmek uğruna çalışır baba fabrikada
Anne çamaşırdan döner yıpranmıştır elleri
Yoksulluk diz boyudur kenar mahallede

Akşam üstü ev kadınları
Kapı önü sohbetleri yaparlar
Avluda ihtiyarın biri tüttürür sigarasını
Kalabalıktırlar tek gözlü odada
Duvarlar boyasız ve nemlidir
Karanlığı terli, kokusu ağırdır

Çocukların ayakları çıplaktır üşümez
Burnu sümüklüdür kimse silmez
Güzel gülüşlüdürler
Narindir pembedir yüzleri
Kenar çocuklarının