Dışarda kalmışlığın inanılmaz büyüsünde,
kavramlar terkeder, kalır boşta gezen yaprak
gibi hayaller, bir renge dalarsın, müziğe
bulanmış, ayrılırsın çevrenden, bir sen varsın.
Dur ki ora değil, bilinen bilmediğinde erimiş,
burda ne yaparsın, affetmeyen kenarın,
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta