Kenan Taşkın Şiirleri - Şair Kenan Taşkın

Kim kırdı seni
Kim attı çöpe
Hazin hikâyeni
Kim gecelerce
Senin için
Sebepsizce ağladı

Hayırdır yüreğim neden titredin
Çoktan kapattın sen bu defteri
Kıyamet kopsa olmaz dedin
Boş bırakmadın bendeki yeri

Kınamayın dostlar

Deniz sormazmı mavi çingeneye
Rengimi çaldın
Bir daha dönmedin diye

Yağmur sormazmı gözyaşlarına
Neden

Demedimmi gönlüm
Bu yara öldürmez
İçin sızlatır
Yüzün güldürmez

Aşkın barandır

Bir yavan doğan filiz
Yer demir gök deniz
Yağdı yağmur üzerime
Geçti bahar sensiz

Bir garip çobanım

Geç kalsın gönlünü vagonu
Benim kalbim trendir
Çalmasın sesini vapurlar
Aşkım çığlık sirendir

Sevgin bensiz

Yıkılan ben olayım.
Yürek burkan fayında
Yansın derin yaram
Kan demlenen çayımda

Vurulsun buzlu yolum

Zor gelecek belki
Gönlümün havyar gecesine senin
Küflü patates
Püreni eklemek

Kor gelecek belki

Aşkın devdir senin
Ezildim bakışlarında
Sensiz zaman durdun

Dursun be
Dursun sevdiğim

Vatan kan içinde yerde yatansa
Özlem gül kokar karlarında
Efkarına sabaha katansa
Mermi kokan dağlarında

Zülüf ince gerdan uzun