kimse şüphe etmesin,
gecenin dürüstlüğünden.
kimse sormasın,
bulutlara yükünü.
sonra düşünsün
Biliyor halimi,
Gırtlaklıyorduk en sonunda,
Birbirimizi…
Kumaşlar tutmuyor,
Götüreyim ben onu…
insanlar bana yakın olanları,
buralarda değiller; uzak...
hatta bu iklimlerde de değil,
öldüler, öldürüldüler....
bende mi öleyim.
bir bilinmeyenin kurşunu ile.
nasıl içtiğini sormadan,
bir kahve de ona yaptım.
kendi zevkime göre sade,
şimdi karşımda oturuyor,
sol bacağını sağın üstüne atmış,
sol elin iki parmağı şakağında.
Derin bir uykudan uyanınca
Düşümde mi kaldım, günde mi?
Kadıköy'de gördüm.
Adem amca badem satıyor.
Vapurdayım nefes veriyorum.
Bacalarından duman çıkıyor.
Ne zaman seni düşünsem,
Ne zaman sesin gelse aklıma,
Ki gün içinde sayısız
Ağlamam gerektiğini hissediyorum,
Kimseye anlatamıyorum
Sen bilirsin, bilirim...
ruhları kanla lekelenmiş
bedenden ibaret yaşamlar
nilüfer'in beyazını kirlettiler önce;
sıra kırmızı gül de
aşk'ı sevdayı ruhta arayan
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!