Kenan Çarboğa Şiirleri - Şair Kenan Çarboğa

Rahmetsin, boşa
Akma çocuğum
Yolu yokuşa
Çekme çocuğum

Uyandır devi

Bir düş gördüm gözüm açık, gönlüm boş
Tüm ışıklar birden söndü dün gece
Bu nasıl hâl ne ayığım ne sarhoş
Birden bire başım döndü dün gece

Ne olduysa işte o anda oldu

Alp ozanlar, bahadırlar, çeriler
Buyruk üzre meydanlara gelsin hey!
Gökçe kızlar, gök yeleli börüler
Zafer için ilden ile yelsin hey!

Haykıranda Başbuğumuz yüceden

Gel güzelim beni yorma
Biz beraber olamayız
Nedenleri çoktur, sorma
Biz beraber olamayız

Yar olamaz sana dirim

Fikirsiz şair isteyen eleştirmenlere…

Mısraları ok ederek düşmana
Saplamaktır en mübarek iş bana

Ey tepkisi iğdiş kapıkulları

İsmini her duyduğumda
Ciğerimde sigaralar söndürülür
Asitler damlar gözbebeklerime
Feryada döner yüzüm
Zemheri bohçasında götürür umutlarımı
Ayazlara çaldırırım taze baharları

Gün olup bir yürek tutulsa aşka
Hudutsuz şu yollar yürünmek ister
Herkesin arzusu, hevesi başka
Meçhuller de bazen aranmak ister

Kartallık dilerken karga sürüsü

Cana canan arar iken canımı unutmuşum
Hala nasıl ölmemişim vallahi şaşıyorum
Yıllar yılı bir hayalle bin gerçek avutmuşum
Hayal gerçek arasında sıkışıp yaşıyorum

Aşk başa gelince gördüm akıl gezmeye çıktı

Bir Gül açılmıştı Mekke şehrinde
Bir Gül kâinata açılıyordu
Sırtındaki ol nübüvvet mühründe
Hakikat apaçık seçiliyordu

Gülşene dönmüştü sema, yeryüzü

Her baharda Nevruz gülü açarken
Kokusunu elden ele saçarken
Gökyüzünde boz şahinler uçarken
Niçin benim sinem, özüm dağlanır?
Niçin kolum kırk yerinden bağlanır?