Kemancı Şiiri - Yavuz Değirmenci

Ne yaptıysam sönmedi, yüreğimde yanan kor
Müsadenle bu akşam uğrayayım Kemancı…
Neyim kaldı ne bitti anlatayım hele sor
Dertleri ipe çekip doğrayayım kemancı...

Mezeler Despina’dan rakı da getirelim
Vur kadehi be usta, epeyce götürelim
Bu gece derdi gamı bununla bitirelim
Şu köşede oturup ağlayayım kemancı...

Sen Hicaz’dan ayak ver gelip şuramdan vursun
Bağrımı delip geçsin yüreğimi kavursun.
Namelerin rüzgarı daldan dala savursun
Ben de gamlı türküler söyleyeyim kemancı...

Yüreğim sevda koyu, dalgalar pek sert vurdu
Felek yüzüme gülüp, ardımdan düzen kurdu
Çektiğim o çileler her gün yığılıp durdu
Ben de senin önüne yığmayayım kemancı...

Elimden düşürmezdim çerçevedeki resmi
Söylüyorken titrerdim, kalbimdeki o ismi
Sanki kendinden geçmiş, yüreğimin şu kısmı
Hançer alıp bir de ben, oymayayım kemancı...

Geri dönüp verirse; ondaki emaneti.
Belki o zaman biter gönlümün esareti
DEĞİRMENCİ seninle toplayıp cesareti
Onu gönül hanemde,koymayayım kemancı…