Kemal Varol Şiirleri - Şair Kemal Varol

o rahvan atları anlaşılır kılan sabahlarda
göğsü kasvet sayrılarıyla çarpışıp
delişmen çocuklarını azdırırken dünya
şehrin çarşılarından esen telaş
hıçkırıklarla akşamı karşılayan bir aldanış gibi
babamın incinmiş sesine çökerdi.

I.veda neziri


sözün harfi bağışlamadığı yerden geldim

beni anlama dedim, beni asla anlama
anlamak gizli kefendir doğu’da

bekleyiş, bekleyiş; kin sözler çünkü benimmiş
kızgın bir aşiret dövmesiymiş sesim duyulduğunda

sokakları gönendirmek için gezinen yüzüm şimdi pas
artık kesif kokularla anılıyor adım ve cismim
her kötülüğe varım artık: annem beni görmüyor
çünkü anneler bir gün icazet verir her çocuğa:
git ve gözlerin güz olmadan başkalarını öv artık

bir zaman senden ağlar kaldım gazala
sesim o uzak dağlarda dağdar şimdi
sanki unutmak için var anılar kinimde
ve sanki hep küs tadıyla söylenmiş bir şarkı duyduğum:
herkes bir gün bir aşkta imkansız hala
ne ırmaklarda haz, ne perçemlerde şefkat var artık

bir tespih gibi dağılıp hatırlarken seni
öptüm etimdeki kızgın mührün sızısından
dizlerimde işleyen yaraların haylazlığıyla
hayata benzeyen sözler ettim kime rastladıysam
kime baktıysam: birden acıyla bozkır ömrüm
bu kaçıncı düğüm atılan bana, bu nasıl böyle küf

uzak kardeşlerime
ve rojen karavil’e, mağfiretle


akşamın ela perdesini aralayan
çocuklar erken büyür

eriyen bakışlarımda çözülürdü zamanın uğultusu
gelirdin: dudaklarının arasında yağmurun sesi
unuturdum, uzayıp giden gökyüzü kime kapalı
neden her şey vecdini soldurur
çocukluğunu anlatırken neden mendil ister babasız kadınlar

“What can I tell you my brother, my killer
What can I possibly say?
I guess that I miss you, I guess I forgive you”
L. Cohen

toprak yiyen bir çocukluktan
arta kalan ağıtlarla
bir sabır geleneğidir doğu’da akşam.
cembeliyê hekarî, filîtê quto, rizgan û nurê
yani bir ocak başında okunan kasideler
yani doğu’nun başka bir zamanında