Kemal Tekir Şiirleri - Şair Kemal Tekir

Başkalarına adandım,
Hep çalıştım,çabaladım.
Dinlenmeye, eğlenmeye,
Ara sıra gezintiye,
Hiç zaman ayıramadım.
Okuyup, araştırmaya,

Bir gemi yanaştı Samsun’a,
19 Mayıs 1919 da.
Mustafa Kemal Paşa,
Ayak bastı Anadolu’ya.

İşgal altındaydı vatan,

Hayatın her safhasında,
Engeller çıkar karşımıza.
Kimileri gezinir üstümüzde,
Kara bir bulut gibi.
Takip eder sanki bizi,
Sanki bir gölge gibi.

Aşkın ile yansam da,
Ateşlerde kalsam da.
Sitem etmem ben asla,
Sitem etmem ben sana.

Yanımda olmasan da,

Elindekilerle yetinmemek,
Sürekli fazlasını istemek,
Maddi,manevi alanda,
Doyumsuz olmaktır.
Küreselleşen Dünyamızda,
İnsanlarda açgözlülük eğilimi,

Aşk ve sevgi verir bize
Acılarla mücadele
Yüzeşme cesaretini de
Onlar hükmeder Evrene.

Acıları içimize,

İletişim deyince akla,
Sözlü iletişim gelir çoğunlukla.
Mesaj alışverişi varsa,
Eğer kişiler arasında.

İletişim kurulmuştur aslında,

Sevince başı dönen,
Sevdiği için ezen,ezilen
Sevdiği için çok üzülen,
Sevdiği için öldüren,
Her şeyi abartılı yaşayan,
Garip bir toplum olduk.

Susuzluktan kıvransaydım çöllerde,
Serap olup çıkar mıydın önüme?
Bulut olup uçsaydın gökyüzünde,
Yağmur olup yağar mıydın üstüme?

Boza pişirirken güneş ensemde,

Zaman tünele benzer,
Tünelin içinde bizler.
Zaman trene benzer,
Canlılar biner,iner.

Zaman,hülyaya benzer,