Dostlar
Şu fani Dünya’da kalmadı kimsemde,
Dostlarım terk etti bani halime.
Ben mi zalimim,herkes çok iyi de,
Dostlarım terk etti beni halime.
Sığındım Allah’ım sana,
Yalvarıyorum hep sana,
Geldim ben senin kapına,
Muhtaç etme başkasına.
Boyun eğdirme zalime,
Güvenme fazla varlığa,
Düş de görürsün darlığa.
Güvendiğin o dostlar da,
Uzaklaşır ilk fırsatta.
Her yokuşun, bir inişi,
Kimine cennet olurken hayat,
Kimine cehennem oluyor heyhat.
Kimi doğarken toprağa,taşa.
Kimi doğar,kuştüyü yatağa.
Kiminin eli yağda,balda,
Kimi muhtaç durumda,
Hiç şansım olmadı, kaderden yana,
Kabus oldu hayatım, artık bana.
Kapandı yollarım, geçit yok bana,
Eremedim şu hayatın sırrına.
Alt üst oldu hayatım acılarla,
Hatıralardan hayallere,
Yaşıyoruz durmadan.
Geçmiş anılarda kaldı,
Gelecek hayallerde saklı.
Geçmişin izlerini,
İnsanların başında,
Kavak yeli estiren,
Fırtınalı,stresli,çelişkili bir dönem.
Bütün gençler kendini,
Görür kainatın merkezi gibi.
Kabullenmese de kendisi,
Hasret kaldım ben yine,
Ela gözlü yarime.
Kavuştur beni Tanrım,
Kalbimin sahibine.
İnleyen şu nağmeler,
Aşk çiçeğim, göz bebeğim,
Seni sebepsiz severim.
Sevdamın ortağısın sen,
Seni candan severim ben.
Severim her şeye inat,
İyi insan kendisi için istediklerini,
Başkaları için de ister.
İyi insan söz ve davranışlarıyla,
Başkalarına zarar vermekten kaçınır.
İyi insan başkalarına,
Sevgi ve hoşgörüyle yaklaşır.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!