Kemal Doğanay Şiirleri - Şair Kemal Doğanay

Bahçede güller
Öter bülbüller
Bülbül sesiyle,
Konuşsun diller.

Elinde sazı

Selam vermelisin dosta düşmana
Selamün Aleyküm Aleyküm Selam.
Selamı alanlar düşmez pişmana,
Selamün Aleyküm Aleyküm Selam.

Saf olur cemaat kollar gerilir

Düştük yola
Verdik mola
Sabır versin,
Mevlam kula.

Tatlı çörek

Kar kış demeden yollara
Düşen bütün çocukların
Emeğini zayi etme,
Yalvarırım Sen Allahım!

Annelerin, babaların

Gözümün gördüğü her yerde sen var,
Sen benim gönlümde açan çiçeksin.
Yüzümün döndüğü her yerde sen var,
Sen benim gönlümde açan çiçeksin.

Bahçemizde güzel çiçekler açmış

Aklından hiç çıkarma bu dünyanın sonu var,
Sen bilirsin deyince dövüş kavga olmazmış.
Her gelen gider birgün insan oğlu gözü dar,
Sen bilirsin deyince dövüş kavga olmazmış.

Kavgaları suya yaz çabuk silinsin gitsin

Bu işin sonunu görmek kolayda,
Aklıma geleni sen bilmiyorsun.
Yaşadığım bunca günler olayda,
Aklımda kalanı sen bilmiyorsun.

Bağrıma saplanmış kanlı bir bıçak,
Gücün yetiyorsa gel de sen çıkar!
Tabip el atarsa çıkarır ancak,
Gücün yetiyorsa gel de sen çıkar!

Yetime sordun mu neden babasız

Nar tanesi, nur tanesi
Annesinin bir tanesi
Evimizin son hanesi,
Ne güzelsin sen çocuğum.

Ağladı bülbüller açılmaz güller,
Derdimin dermanı sen de güzelim.
Kurudu dudaklar konuşmaz diller,
Derdimin dermanı sen de güzelim.

Ayaklarım tutmaz gözümde yaşlar