Oysa ne hevesliydim baharı beklerken
Kelebekler görecektim,
Umut çiçeklerine konan..
Havalar ısındıkça yüreğim üşüdü
Özgürlük, adalet,
Öyle çok sevdim ki, nerden başlasam
Ruhumda söylenen gönül şarkımdı
Teselli bulamam her gün ağlasam
Duygularım derin, o ilk aşkımdı
Onsuz bu şehirde her yer fırtına
Yıllarca uğraştım, başaramadım
Gönüller mi yorgun, yüreğim mi dar
Kanayan yaramı, hiç saramadım
Ölümsüz sevdalar, buraya kadar
Hani bunun adı, aşk olacaktı
Sen de bir insansın, yazık canına
Boşa hüzünleri, dertlerden ayrıl
Kim ne derse desin, takma kafana
Aşına, suyuna, işine sarıl
Bu âlemin derdi, biter mi sandın
Şu zalim dünyada, insanım güya
Aç mıyım tok muyum, soranım mı var
Ne fayda eder ki, gördüğüm rüya
Düşlerimi hayra, yoranım mı var
Ne yaparsa insan, yalnız kendine
VAVEYLÂ
Tükenmişliğin orta yerinde,
Çaresizlerin imdat vaveylâsı duyulurken,
Kurtlar sofrasında toplanmış
Pespâye düşünceli arsızlar,
Neden diyorum
Yüreğim sevginden yoksun
Uykularım düşlerden yoksun
Günlerim aydınlıktan,
Yarınım umutlardan,
Yediğimin, içtiğimin tadı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!