Keloğlan Şiiri - Bahattin Karagöz

Özlemim ardında yüce dağların,
Varmak istiyorum, varamıyorum.
Sade işlerine değil sağların,
Ölülere bile yaramıyorum.

Gönlümün aklımla bitmedi zoru,
Gayen ne? Cevabı ağır bir soru...
Gözümü çevirdim öteye doğru,
Dünyada bir nimet aramıyorum.

Gizliler, açıklar bilene âyân.
Hani gerçek diye sahteyi sayan? .
İçten bulmadığım, candan olmayan
Eğreti kolları saramıyorum.

Topraktan karılmış kemikle ettim,
Ne kendime ne de cânâna yettim.
Ben durumu böyle ifade ettim,
Bilemem, ak mıdır, kara mı yorum?

Gamım ummanlaştı, gün gün artarak;
Benlik madenimden paylar yontarak.
İster şimşir olsun ister çam tarak,
Keloğlan, saçını taramıyorum! ...