İçim alev almış yanıyor.
Dört duvar arasındayım beni kimse duymuyor.
Bedenimi pencerenin önüne sürüklüyorum.
Kelkit'e kar yağıyor...
Yüreğim yıllardır nasibini alamadı şu karlardan.
Her lapa bir alev gibi düştü içime.
Gülmedi hiç yüreğim ülküden ve yârdan...
İki gözün bakışı yüreğime oturmuş.
Çelişkiler beynimde yıkılmaz tahtlar kurmuş.
Gönlümün söylediğini aklım kabul etmiyor.
İçimde yangınlar var, Kelkit'e kar yağıyor...
Yârin saçına karlar değer mi acep?
Her tanede yüreğine alev düşer mi acep?
Dilimde onun ismi, içimde kor özlemi…
Her nefes bir ateş gibi kül ediyor içimi.
Hayaller bir nebze, yangını söndürmüyor.
Pencereden bakıyorum, Kelkit'e kar yağıyor...
Kayıt Tarihi : 30.6.2019 19:54:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Muzaffer Arslan 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2019/06/30/kelkit-e-kar-yagiyor-2.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!