Kelkit Çayı Şiiri - Necmi Özyurt

Kelkit seni boğum boğum boğdular.
Sırtına beton pranga vurdular.
Eskiden tüm engelleri aşardın.
Şimdi dermansız,takatsız koydular.

Nerede kaldı leziz balıkların?
Kaybolup gitmiş yüzen çocukların.
Artık eskisi gibi coşmuyorsun.
Yok artık alüvyonlu toprakların.

Ailecek kenarında gezerdik.
Çoluk çocuk hep beraber yüzerdik.
Aniden çekildi serin suların.
Kenarında güzel mısır közlerdik.

Sabah erken atardık oltaları.
Yakalardık kocaman balıkları.
Güzelce ızgaramızı yaparak;
Kafamızdan atardık sorunları.

Sende yaban ördekleri yüzerdi.
Tapende kartallar kanat süzerdi.
Sulardın bereketli toprakları;
Eski günlerin ne kadar güzeldi.

Biliyorum yatağın hiç taşmadı.
Eski halinden bir eser kalmadı.
Artık çalı,çırpı getirmiyorsun.
İnan hesler sende huzur koymadı.