Sen kelimelere sığmayanım!
Uzak şehir akşamlarını
Karanlığımda kol gezdiren hasretim!
Sen emeğim,
Sen gözümün nuru,
Sen yüreğimdeki şiir,
Şiirimdeki sihir,
Kirpiklerimde dumanlanan ıslaklık;
Sen heybesinde gül taşıyan abdalın
Gönlüme ektiği aşksın.
Çekme artık perdelerini,
Bırak göreyim hep o gül yüzünü.
Her gelip geçtiğimde kapın önünden.
Koyver dalgalansın saçların rüzgârda;
Nasılsa benimsin artık.
Nasılsa doğacak tüm güneşler bizim için doğacak,
Nasılsa bütün karlar ikimiz için yağacak,
Bütün kardan adamlar artık bizim.
Bütün iklimler sevgimizin iklimi,
Bütün çiçekler sevdamızın çiçeği.
Ve bütün ağaçlar baharda
Aşkımız için tomurcuklar yüklenecek.
Bak artık üşümüyorumda,
Sevdan durdukça sinemde.
Ah edip kederlenip,
Kahretmiyorum kadere.
Kaderde sen varmışsın,
Sen kederime yarmışsın.
Beni benden almışsın,
Yüreciğine koymuşsun.
Ben yerimden memnunum,
Bırak hep orda dursun.
Oy sevdiceğim oy…
Kayıt Tarihi : 22.1.2016 22:30:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!