Kelimelerden Kurban Şiiri - Özgür Günsay

Şimdi bütün güzel kelimeleri sana kurban etmeli
Ama ne çare ki kurban çok
Ya da sana uygun bir kurban yok
Adına
Aşkına
Bir tutam sevdana
Hayatın bu yorucu spekülasyonuna
Eşik başında bekleyen peygamber aşkına
Her zaman ilk günkü gibi kalan kör bir düğüm
Ben ağzından çıkan son sözüm
Ebubekir'in dediğin Ebubekir
Söylerken dinlediğin Ali'yim
Saçını okşattığın Fatıma
Çok sevdiğin Aişenim
Ben Hamza'yı şehit eden Vahşi'yim
Ama sen her hata da affedensin
Karnına bağladığın taş ta kendisiyim
Yalnız iken sığındığın Hira'yım
Alnını okşayan seccadeyim
Gelip de seni evde bulamayan ben
Ben ki kokunu içime çekip yetinenim
En güzel kasideyi yazan Busri idim
Ardından koşan eleğimsağma her damlada
Bendim gökten düşen damla damla
Bendim gözünden düşen yaşa atılan kanatlarımla
Müezzinin oldum o peygamberler namazında
Sağımda solumda
Sen varsın senden birşeyler var her canlıda
Yaşayan ruhumda ölen bedenimde
Şimdi gönlüm hangi yetim çölde
Bendim senin gibi öksüz; sevgide
Dilimde Fuzili'den bir kaside
Sana şiirlerini atfeden sahabe
Güzelsin dedim Yusuf-u Kenandan
İşaret parmağınla yarılan
Çıkan ağaç idim yardığın kayadan
Bendim deven, aşkından kafamı duvarlara vuran
Yine eksik kaldı binlerce parçan
Girsen rüyama da tamamlasan.