Kelimeler ve Gök Şiiri - Seyit Cafer Arvas

Göğe yemin olsun,
ne bulmuşsam şiire sakladım hep.
Sevdiysem en güzelini sevdim.
Açsam bilirim,
doyuranı sevdim.
Vurulmuşsam ayağımdan bir kurşunla,
şiir dağlarında bir ceylansam
kurşunu sevdim.
Pişmişsem ateşlerde, odunu sevdim ki od;
ancak böyle bir kelimeyle anlatılırdı kelimeler.

Ateşlerden geçtim,
bir kuşun ay ışığına gömülüşünü gördüm.
Sonra süzülüşünü.
Suya yansımasını gördüm suyun
ruhunu gördüm gidenin suda.
Sonra aya gömülüşünü.
Ve ayın bir kuşun ağzında sönüşünü.

Şairim cahilimdendir şiirim.
Şiirim,
kelimedendir elemim.
Martıları denizde değil çöplükte gördüm.
Tıpkı yüce aşka değil faniye yazan şair gibi.
Ve okyanuslarda balıklar gördüm ki çeşit
Ve kalelerden kalemlerden ve kağıtlardan
Ve birazda yanmış ağaçlardan adamlar gördüm.
Pazarda dilenci gibidirler onlar.
Kelime dilencisi gibi bir şey ki onları
şiir içen gecelerde gördüm.
Kelimeden sarhoş.

Sakiyse ay ve bir bardak şiir
Ve kelimeyse ona içiren.
Bir günü diğer gününe benzemeyen
alimler de gördüm.
İnsanım ben isim görmek ve sanmak.
Ben en çok yasarım sandım.
Ve bir gün öldüm.
Şiirimde yaşadım.
Merhaba ben fani.
Yazıyoruz yine aldandım