Kelimeler Şiiri - Mehmet Halil

‘’kelimeler,
kendi anlamlarından başka,
çok daha fazla şey ifade ederler.’’

Kelimeler,
tek başına ampul ise
Anlamları;
saçılan ışıkları çevreye.

Her güzelin sırtına bir çirkin binmiş
Güzelin güzelliğini kirletmiş
Baş başa gidiyor çirkinlikle, erkeklik
Özençle taşınıyor üstelik.

aynaya bakınca
ben de, bir suçlu gibi
bir suçlu gibi görüyorum kendimi
ve kaçırıyorum kendi gözlerimden
kendi gözlerimi.

Beyaz deyince,
Siyah geliyor aklıma.
Beyazı beyaz yapan siyahtır
Siyah olmasa
beyaz da olmayacaktır.

Demokrasi deyince,
Zindan geliyor aklıma
Zindan olmasa,
Demokrasi sözü anılmayacaktı.

Sevgi sözü
Ürkütüyor beni
En fazla kullanılan kelimeler
En çok, onlar kaybediyor değerini.
sahte bir para gibi
Kullanmak istemiyorum hiç birini.

Hangi kadın,
otopsi yapan bir cerrah gibi
Gözlerini sokup yüreğine
incelemeden bakar
Seviyorum diyene.

Ben ki;
kurandan bir sayfa gibiyim
bütün kötü rollerimi kapışır kadınlar.
Ben her şeyde özgürüm ona karşı
Onun ayıbını yakalamak için
Attığım bütün adımlar.

İnsan, iyi niyetli
Neyi görmek isterse
Neyi duymak isterse
Onu görür, onu duyar
Kolayına geldiği için
Hemen ona uyar.

Savaş sözü
karanlığı yayıyor
kriz deyince,
vücudumda bir taraf kırılıyor.
Nur deyince, gözlerim yumuluyor.

Kırmızı deyince,
Boğaların boynundan kan fışkırıyor,
Köpek balıkları saldırıyor üstüme.

Deniz anası deyince
Kana bulanmış denizler
Savaş canavarlarınca kesilmiş
Ucu benekli memeler.

Çiçek deyince,
En masum
Korunmaya muhtaç
Boynu bükük
Bütün dertlere ilaç,
Utangaç bir insana
Gülmek geliyor aklıma.

Yeşil deyince rahatlık
Rahatlık gelirdi aklıma
O da kirlendi artık.
‘’Yeşil’’ kot adıyla
yürekleri hoplattık.
Ormanları yaktık
Yangın dumanlarıyla
Yağmur yağacak diye
İnsanları aldattık.

Sarı deyince ayçiçekleri
Birde sendikalar
Bir de bebe kakaları…
En çok sendikalar mı kullanır yağı
Düşünmeden edemiyorum
Sarı mı sendikaları bozdu
Yoksa sendikalar mı sarıyı
Bozulmaz mıydı yoksa
Bebeler sarı yapmasaydı kakayı.

Virüs deyince, kanser geliyor akla
Acı içinde kıvranan bir insan
İnsan deyince, ozan tabakası
zehirlenen ve tükenen doğa.
Değişen dengeler
Kuduran zenginlerle
Açlıktan ölenler.

kelimelerde tutuklu,
daha nice nice ifadeler.
Onları serbest bırakmak için,
Bende, birbirine karışır,
Bütün düşünceler.

Haykırıyor her kelime
Onlarında derdi iş bulabilme
İş bulanın yıldızı parlayacak
Bulamayanlar
Yoksulluk içinde paslanacak

Ben de yenemiyorum bencilliğimi
Önce kendimi düşünüyorum! kendimi
Boş kalan zamanımda
Güçlü kelimeler işgal eder beni
Diğerlerine, umut vereceğim
Söz!
Eşit dağıtacağım fakirin ekmeğini.

Haykırıyor, her kelime bana,
Bir köşede kıvrılıp ölmek istemiyorlar
Kurtarabilirsem, yükseleceğim omuzlarında
Kurtaramazsam,
bu benim, en büyük ayıbım
Kaybolup gidecekler, ölüm oruçlarında.