Kelimât Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Çok şey yol buldu kendine,
Bıraktınız beni bir kağıt başında.
Söylenen her şey takıldı silgiye,
Kaldınız sırayla aklımın ucunda.

Kendime zaman verdiğim zamanlar,
Ömrüme ziyan o yelkovanlar.
Ayırt edemedim siz sözcükler olmadan,
Ondan karışıyor zamanla barışanlar.

İçimde soluksuz ürpertiler,
Ansızın çıkıyor boğazıma sinsice.
Yoluma taşlar düşüyor tepelerden,
Her zerresi sızıyor damarımdan gizlice.

Gövdem maviliklere koştukça,
Hava değil bulutlar kararıyor.
Yaşadıkça açılır sandığım içim,
Evvelce battığım karanlığa takılıyor.

Gözlerim bıkkın ve çökmüş
Kurumuş camlara ıslak bakmaktan.
Ne kalem ne de kağıtlar görmüş,
Bir kelam doğduğunu sözcükler olmadan.